Β' Γυμνασίου: Μεταφράσεις κειμένων Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (2015-2016)

Κείμενο 2ο: Το τέχνασμα του Θεμιστοκλή

Ἀλλ᾽ἐπεί τῶν πολεµίων ὁ στόλος τῇ Ἀττικῇ κατά τό Φαληρικόν προσφερόµενος

Αλλά όταν ο στόλος των εχθρών πλησιάζοντας στην Αττική από την πλευρά του Φαλήρου

τούς πέριξ ἀπέκρυψεν αἰγιαλούς,

τις γύρω παραλίες απέκλεισε,

πάλιν ἐπάπταινον οἱ Πελοποννήσιοι πρός τόν Ἰσθµόν.

πάλι οι Πελοποννήσιοι φοβισµένοι σκέφτονταν να αποπλεύσουν για τον Ισθµό της Κορίνθου.

Ἒνθα δή ὁ Θεµιστοκλῆς ἐβουλεύετο καί συνετίθει τήν περί τόν Σίκιννον πραγµατείαν.

Ενώ λοιπόν έτσι είχε η κατάσταση ο Θεµιστοκλής σχεδίαζε και κατάστρωνε το θέµα που έχει σχέση µε τον Σίκιννο.

Ἦν δέ τῷ µέν γένει Πέρσης, ὁ Σίκιννος αἰχµάλωτος,

Ως προς την καταγωγή ήταν Πέρσης αιχµάλωτος ο Σίκιννος,

εὒνους δέ τῷ Θεµιστοκλεῖ καί τῶν τέκνων αὐτοῦ παιδαγωγός.

φιλικός όµως προς τον Θεµιστοκλή και παιδαγωγός των παιδιών του.

Τοῦτον ἐκπέµπει πρός τόν Ξέpξην κρύφα, κελεύσας λέγειν ὃτι

Τον στέλνει κρυφά στον Ξέρξη διατάζοντάς τον να πει ότι

Θεµιστοκλῆς, ὁ τῶν Ἀθηναίων στρατηγός, αἱρούµενος τα βασιλέως

ο Θεµιστοκλής, ο στρατηγός των Αθηναίων, παίρνοντας το µέρος (του Πέρση) βασιλιά

ἐξαγγέλλει πρῶτος αὐτῷ τούς Ἓλληνας ἀποδιδράσκοντας,

τον πληροφορεί πρώτος ότι οι Έλληνες επιχειρούν να ξεφύγουν

καί διακελεύεται ἐν ᾧ ταράττονται τῶν πεζῶν χωρίς ὂντες,

και τον συµβουλεύει, ενώ βρίσκονται σε σύγχυση χωρίς το πεζικό

ἐπιθέσθαι καί διαφθεῖραι τήν ναυτικήν δύναµιν.

να τους επιτεθεί και να εξοντώσει τη ναυτική τους δύναµη.

Ταῦτα δ' ὁ Ξέρξης ὡς ἀπ' εὐνοίας λελεγµένα δεξάµενος,

Επειδή ο Ξέρξης δέχτηκε αυτά πιστεύοντας ότι είχαν λεχθεί µε φιλική διάθεση,

ἣσθη καί εὐθύς ἐξέφερε πρός τούς ἡγεµόνας τῶν νεῶν

ευχαριστήθηκε και αµέσως έδωσε εντολή στους κυβερνήτες των πλοίων,

διακοσίαις ναυσίν ἀναχθέντας ἢδη

αφού αποπλεύσουν µε διακόσια πλοία,

διαζῶσαι τάς νήσους, ὃπως ἐκφύγοι μηδείς, τῶν πολεµίων.

να περικυκλώσουν τα (γύρω) νησιά, για να µην ξεφύγει κανένας από τους εχθρούς.

Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Θεµιστοκλῆς 12,.2·6 (διασκευή)

1ο παράλληλο κειμένο 2ης ενότητας

Τοῦ θεοῦ χρήσαντος τεῖχος Τριτογενεῖ ξύλινον διδοῖ εὐρύοπα Ζεὺς Όταν ο θεός έδωσε χρησμό και ο παντεπόπτης Δίας παρείχε την άδεια για ξύλινο τείχος στην Αθηνά,

οἱ μὲν ἄλλοι Ἀθηναῖοι τειχίζειν τὴν ἀκρόπολιν ἠγόρευον,

οι άλλοι Αθηναίοι πρότειναν να περιβάλλουν με τείχος την Ακρόπολη, Θεμιστοκλῆς δὲ ἐς τὰς τριήρεις ἐμβαίνειν,

ενώ ο Θεμιστοκλής (πρότεινε) να μπουν στα πλοία,

ὡς ταύτας οὔσας τὸ ξύλινον τεῖχος τῶν Ἀθηναίων.

επειδή αυτά ήταν το ξύλινο τείχος των Αθηναίων.

Ἐπείσθησαν, ἐνέβησαν, ἐναυμάχησαν, ἐνίκησαν.

Πείστηκαν, επιβιβάστηκαν, ναυμάχησαν, νίκησαν.

Πολύαινος, Στρατηγήματα 1.30.2

Ενότητα 4^η : Οι Σεληνίτες

Καλὸς δὲ παρὰ Σεληνίταις νομίζεται,        

Όμορφος κατά τη γνώμη των Σεληνιτών θεωρείται,

ἢν πού τις φαλακρὸς ἦ.        

αυτός που είναι φαλακρός.

Καὶ μὴν καὶ γένεια φύουσιν μικρὸν ὑπὲρ τὰ γόνατα.

Και μάλιστα και γένια αφήνουν να φυτρώσουν λίγο πάνω από τα γόνατα.

Καὶ ὄνυχας ἐν τοῖς ποσίν οὐκ ἔχουσιν,        

Και νύχια στα πόδια δεν έχουν,

ἀλλὰ πάντες εἰσὶν μονοδάκτυλοι.        

αλλά όλοι είναι μονοδάκτυλοι.

Καὶ ἐπειδὰν ἢ πονῶσιν ἢ γυμνάζωνται,        

Και όταν κοπιάζουν ή γυμνάζονται,

γάλακτι πᾶν τὸ σῶμα ἱδροῦσιν,        

ιδρώνουν παράγοντας γάλα σ’ όλο τους το σώμα,

ὥστε καὶ τυροὺς ἀπ’αὐτοῦ πήγνυνται.        

ώστε απ’ αυτό παρασκευάζουν τυρί.

Τοὺς δὲ ὀφθαλμοὺς περιαιρετοὺς ἔχουσι        

Και τα μάτια έχουν πρόσθετα

καὶ πολλοὶ τοὺς σφετέρους ἀπολέσαντες        

και πολλοί αν χάσουν τα δικά τους

παρ’ ἄλλων χρησάμενοι ὁρῶσιν.        

βλέπουν χρησιμοποιώντας αυτά που παίρνουν από τους άλλους.

Τινὲς δὲ καὶ πολλοὺς ἀποθέτους ἔχουσιν, οἱ πλούσιοι.

Κάποιοι, οι πλούσιοι, έχουν πολλά αποθηκευμένα, για ώρα ανάγκης.

Κάτοπτρον δὲ μέγιστον κεῖται ὑπὲρ φρέατος οὐ πάνυ βαθέος.

Και ένας πολύ μεγάλος καθρέφτης βρίσκεται πάνω από ένα όχι πολύ βαθύ πηγάδι.

Ἂν μὲν οὖν εἰς τὸ φρέαρ καταβῇ τις,        

Κι αν κάποιος κατεβεί στο πηγάδι,

ἀκούει πάντων τῶν ἐν τῇ γῇ λεγομένων,        

ακούει όλα όσα λέγονται στη γη,

ἐὰν δὲ εἰς τὸ κάτοπτρον ἀποβλέψῃ,        

κι αν κοιτάξει προσεκτικά προς τον καθρέφτη,

πάσας μὲν πόλεις, πάντα δὲ ἔθνη ὁρᾷ.        

βλέπει όλες τις πόλεις και όλα τα έθνη.

Τότε καὶ τοὺς οἰκείους ἐγὼ ἐθεασάμην         

Τότε είδα κι εγώ τους συγγενείς μου

καί πᾶσαν τὴν πατρίδα,        

και όλη την πατρίδα,

εἰ δὲ κἀκεῖνοι ἐμὲ ἑώρων,         

αν όμως κι εκείνοι μ’ έβλεπαν,

οὐκέτι ἔχω εἰπεῖν.        

δεν μπορώ καθόλου να το πω.

Ὅστις δὲ ταῦτα μὴ πιστεύει οὕτως ἔχειν,        

Όποιος δεν πιστεύει ότι αυτά έτσι είναι

ἂν ποτε καὶ αὐτὸς ἐκείσε ἀφίκηται,        

αν κάποτε κι αυτός φτάσει εκεί,

εἲσεται ὡς ἀληθῆ λέγω.        

θα καταλάβει ότι λέω αλήθεια.

Λουκιανός, Ἀληθὴς Ἱστορία 1.23-26 (διασκευὴ)

2ο παράλληλο κειμένο 4ης ενότητας

Ἰδόντες ὦν πρῶτα τὴν σεληναίην οὐκ ἐς πάμπαν ὁμοίην φαινομένην, Όταν λοιπόν είδαν πρώτα τη σελήνη ότι δεν έχει συνέχεια την ίδια μορφή ἀλλὰ πολυειδέα τε γιγνομένην καὶ ἐν ἄλλοτε ἄλλῃ μορφῇ τρεπομένην, αλλά ότι γινόταν πολύμορφη και ότι έπαιρνε κάθε φορά άλλη μορφή,

ἐδόκεεν αὐτέοισιν τὸ χρῆμα θωύματος καὶ ἀπορίης ἄξιον.

φαινόταν σ' αυτούς το πράγμα αξιοθαύμαστο και αξιοπερίεργο.

Ἔνθεν δὲ ζητέοντες εὗρον τουτέων τὴν αἰτίην,

Μετά από αυτό, αναζητώντας, βρήκαν την αιτία αυτών,

ὅτι οὐκ ἴδιον τῇ σεληναίῃ τὸ φέγγος,

ότι δηλαδή η λαμπρότητα δεν είναι της Σελήνης

ἀλλά οἱ παρ’ ἡελίου ἔρχεται.
 

αλλά έρχεται σ' αυτή από τον ήλιο

Λουκιανός, Περὶ τῆς ἀστρολογίης 3

Κείμενο 6ο: Η ευθύνη για την παιδεία των νέων

ΣΩ. Ἀλλ' ὃµως σύ µε φής, ὦ Μέλητε, τοιαῦτα ἐπιτηδεύοντα τούς νέους διαφθείρειv;

Αλλά όµως υποστηρίζεις, Μέλητε, ότι ασχολούµενος µε τέτοια διαφθείρω τους νέους;

Καίτοι ἐπιστάµεθα µέν δήπου τίνες εἰσί νέων διαφθοραί‧

Κι όµως γνωρίζουµε αναµφίβολα ποιοι διαφθείρουν τους νέους.

σύ δέ εἰπέ εἲ τινα οἶσθα ὑπ' ἐµοῦ γεγεvηµέvοv

Πες µου αν γνωρίζεις ότι κάποιος έχει γίνει εξ αιτίας µου

ἢ ἐξ εὐσεβοῦς ἀνόσιοv ἢ ἐκ σώφρονος ὑβριστήν.

είτε από ευσεβής ανόσιος είτε από συνετός υβριστής.

ΜΕΛ.    Ἀλλά ναί, µά Δί᾽, ἐκείνους οἶδα οὓς σύ πέπεικας

Ναι, µα τον Δία, γνωρίζω εκείνους που εσύ έπεισες

σοί πείθεσθαι µᾶλλον ἢ τῖς γονεῦσι.

να υπακούουν σε σένα περισσότερο παρά στους γονείς τους.

ΣΩ. Ὁµολογῶ, περί γε παιδείας‧ τοῦτο γάρ ἲσασιν ἐµοί µεµεληκός.

Οµολογώ, όσον αφορά τουλάχιστον την παιδεία, διότι γνωρίζουν ότι νοιάζοµαι γι' αυτό.

Περί δέ ὑγιείας τοῖς ἱατροῖς µᾶλλον οἱ ἂνθρωποι πείθοvται ἢ τοῖς γονεῦσιν‧

Όσον αφορά δε την υγεία οι άνθρωποι περισσότερο εµπιστεύονται τους γιατρούς παρά τους γονείς,

καί ἐν ταῖς ἐκκλησίαις γε πάντες δήπου οἱ Ἀθηvαῖοι

και στις συνελεύσεις του λαού οπωσδήποτε όλοι οι Αθηναίοι

τοῖς φρονιµώτατα λέγουσι πείθονται µᾶλλον ἢ τοῖς προσήκουσιν. 

πείθονται απ' αυτούς που µιλάνε πιο συνετά παρά από τους συγγενείς.

Οὐ γάρ δή καί στρατηγοὐς αἱρεῖσθε,

Γι' αυτό δεν εκλέγετε ως στρατηγούς,

οὓς ἂν ἡγῆσθε περί τῶν πολεµικῶν φρονιµωτάτους εἶναι;

αυτούς που θεωρείτε ότι θα είναι πιο µυαλωµένοι γύρω από τα πολεμικά θέματα;

Οὒκουν θαυµαστόν καί τοῦτό σοι δοκεῖ εἶναι,

Λοιπόν σου φαίνεται και τούτο περίεργο,

ἐµέ τούτου ἓνεκα θανάτου ὑπό σοῦ διώκεσθαι,

 ότι αντιμετωπίζω εξ αιτίας αυτού από σένα κατηγορία που επισύρει την ποινή του θανάτου,

  ὃτι περί τοῦ µεγίστου ἀγαθοῦ ἀνθρώποις, περί παιδείας,

 επειδή δηλαδή, σχετικά με το μεγαλύτερο αγαθό των ανθρώπων, την παιδεία,

 βέλτιστος εἶναι ὑπό τινῶν προκρίνοµαι;

 θεωρούμαι από κάποιους πάρα πολύ καλός;

Ξενοφῶν, Ἀπολσγία Σωκράτους 19-21 (διασκευή)

Κείμενο 7ο: Ένας στοργικός ηγέτης

Ἃπαντες ἐπιστάμεθα ὃτι Ἀγησίλαος, ὃπου ᾢετο τήν πατρίδα τι ὠφελήσειv,

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Αγηοίλαος, όπου νόμιζε ότι θα ωφελήσει σε κάτι την πατρίδα,

οὐ πόνων ὑφίετο, οὐ κινδύνων ἀφίστατο, οὐ χρημάτωv ἐφείδετο,

δεν έπαυε να μοχθεί, ούτε απέφευγε τους κινδύνους, ούτε υπολόγιζε τα χρήματα,

οὐ σῶμα, οὐ γῆρας προὐφασίζετο,

ούτε πρόβαλε το σώμα ή το γήρας ως δικαιολογία,

ἀλλά καί βασιλέως ἀγαθοῦ τοῦτο ἒργov ἐvόμιζε,

αλλά νόμιζε ότι έργο του αγαθού βασιλιά είναι και τούτο,

τό τούς ἀρχομέvους ὡς πλεῖστα ἀγαθά ποιεῖν.

δηλαδή να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα καλά στους υπηκόους του.

Ἐv τοῖς μεγίστοις δέ ὠφελήμασι τῆς πατρίδος καί τόδε ἐγώ τίθημι αὐτοῦ,

Στις μεγάλες ωφέλειες της πατρίδας και αυτό εδώ συγκαταλέγω,

ὃτι δυνατώτατoς ὢν ἐν τῇ πόλει φανερός ἦν μάλιστα τοῖς vόμοις λατρεύωv.

ότι, αν και ήταν πάρα πολύ δυνατός στην πόλη, φανερά υπηρετούσε σε μεγάλο βαθμό τους νόμους.

Τίς γάρ ἂν ἠθέλησεv ἀπειθεῖν ὁρῶν τόν βασιλέα πειθόμεvοv; […]

Ποιος λοιπόν θα ήθελε να μην υπακούσει βλέποντας το βασιλιά να υπακούει; [...]

Ὃς καί πρός τούς διαφόρους ἐν τῇ πόλει ὣσπερ πατήρ πρός παῖδας προσεφέρετο.

Ο οποίος και προς τους πολιτικούς αντιπάλους στην πόλη συμπεριφερόταν ως πατέρας προς παιδιά.

Ἐλοιδορεῖτο μέv γάρ ἐπί τοῖς ἀμαρτήμασιν,

Κακολογούσε μεν (τα αδικήματα),

ἐτίμα δ' εἰ τι καλόν πράττοιεν, παρίστατο δ' εἲ τις συμφορά συμβαίνοι, τιμούσε όμως αν γινόταν κάτι καλό, παραστεκόταν εάν κάποιος πάθαινε κάποια συμφορά,

ἐχθρόν μέν οὐδένα ἡγoύμενoς πολίτην, ἐπαινεῖν δέ πάντας ἐθέλων,

μη θεωρώντας εχθρόν κανένα πολίτη, θέλοντας να επαινεί όλους,

σώζεσθαι δέ πάντας κέρδος vομίζωv,

νομίζοντας κέρδος να σώζονται όλοι,

ζημίαν δέ τιθείς εἰ καί ὁ μικροῦ ἂξιος ἀπόλοιτο.

και θεωρώντας το ζημιά αν κάποιος, έστω και ανάξιος, χανόταν.

Ξενοφῶν, Ἀγησίλαος 7.1-3

Πλούταρχος, Για την αγωγή των παιδιών.           

Ἢδη δέ τινας ἐγὼ εἶδον πατέρας,

Είδα ακόμη μερικούς πατεράδες,

οἷς τὸ λίαν φιλεῖν τοῦ μὴ φιλεῖν αἴτιον κατέστη.

στους οποίους η υπερβολική αγάπη ήταν η αιτία βλάβης (για τα παιδιά τους).

Τί οὖν ἐστιν ὃ βούλομαι λέγειν,

Τι όμως είναι αυτό που θέλω να πω,

ἵνα τῷ παραδείγματι φωτεινότερον ποιήσω τὸν λόγον;

για να γίνω σαφέστερος με ένα παράδειγμα;

Σπεύδοντες γὰρ τοὺς παῖδας πρωτεῦσαι

Επειδή ανυπομονούν να κάνουν τα παιδιά τους, το ταχύτερο, πρώτα σε όλα,

πόνους αὐτοῖς ὑπερμέτρους ἐπιβάλλουσιν,

τα φορτώνουν με αβάσταχτες εργασίες,

οἷς ἀπαυδῶντες οἱ παῖδες ἐκπίπτουσι

από τις οποίες, τα παιδιά σηκώνοντας τέτοιο δυσβάσταχτο βάρος, εξαντλούνται

καὶ οὐ δέχονται τὴν μάθησιν.

και δεν έχουν κέφι για τη μάθηση.

Ὥσπερ γὰρ τὰ φυτὰ τοῖς μὲν μετρίοις ὕδασι τρέφεται,

Γιατί , όπως τα φυτά τρέφονται ποτίζοντάς τα με το κανονικό νερό,

τοῖς δὲ πολλοῖς πνίγεται,

ενώ το πολύ νερό τα πνίγει,

τὸν αὐτὸν τρόπον ψυχὴ τοῖς μὲν συμμέτροις αὔξάνεται πόνοις,

έτσι και ο ψυχικός κόσμος (των παιδιών): αναπτύσσεται με τους μετρημένους κόπους,

τοῖς δ’ ὑπερβάλλουσι βαπτίζεται.

αλλά πνίγεται με τους υπερβολικούς.

Δεῖ οὖν ἡμᾶς προσφέρειν τοῖς παισὶν ἀναπνοὴν τῶν συνεχῶν πόνων, Γι' αυτό επιβάλλεται να δίνουμε στα παιδιά ανάσες από τους συνεχείς κόπους,

ἐνθυμουμένους ὅτι πᾶς ὁ βίος ἡμῶν εἰς ἄνεσιν καὶ σπουδὴν διῄρηται. έχοντας στο μυαλό μας ότι η ζωή μας συνολικά μοιράζεται σε ανάπαυση και εργασία.

Καὶ διὰ τοῦτ’ οὐ μόνον ἐγρήγορσις ἀλλὰ καὶ ὕπνος εὑρέθη,

Αυτός ειναι ο λόγος που εκτός από την αγρύπνια οι άνθρωποι έχουν και τον ύπνο,

οὐδὲ πόλεμος ἀλλὰ καὶ εἰρήνη,

δεν υπάρχει μόνο ο πόλεμος αλλά και η ειρήνη,

οὐδὲ χειμὼν ἀλλὰ καὶ εὐδία,

δίπλα στην κακοκαιρία βρίσκεται η καλοκαιρία

οὐδ’ ἐνεργοὶ πράξεις ἀλλὰ καὶ ἑορταί.

και στις ενασχολήσεις της καθημερινότητας οι γιορτές.

Συνελόντι δ’ εἰπεῖν ἡ ἀνάπαυσις τῶν πόνων ἐστὶν ἄρτυμα.

Με δυο λόγια: η ανάπαυση είναι το καρύκευμα των κόπων.

 Πλούταρχος, “Περί παίδων ἀγωγῆς”, 9B-C, απλουστευμένο

Αριστοτέλης, Τα γνωρίσματα των νέων

(Οἱ νέοι εἰσίν) εὐμετάβολοι δὲ καὶ ἁψίκοροι πρὸς τὰς ἐπιθυμίας,

Οι νέοι είναι ευμετάβλητοι και γρήγορα χορταίνουν με κείνα που επιθύμησαν

καὶ 
σφόδρα μὲν ἐπιθυμοῦσι ταχέως δὲ παύονται‧

και γι' αυτό ενώ δοκιμάζουν σφοδρές επιθυμίες, πολύ γρήγορα αδιαφορούν.

ὀξεῖαι γὰρ αἱ 
βουλήσεις καὶ οὐ μεγάλαι,

Επειδή η θέλησή τους, ενώ είναι έντονη δεν είναι ταυτόχρονα και μεγάλη

ὥσπερ αἱ τῶν καμνόντων δίψαι καὶ 
πεῖναι‧

όπως συμβαίνει στον άρρωστο με την πείνα και με τη δίψα.

καὶ θυμικοὶ καὶ ὀξύθυμοι ·

Έχουν ροπή προς την οργή και είναι οξύθυμοι

διὰ γὰρ φιλοτιμίαν οὐκ ἀνέχονται 
ὀλιγωρούμενοι,

και τούτο, επειδή από εγωισμό δε δέχονται την περιφρόνηση

ἀλλ’ ἀγανακτοῦσιν ἂν οἴωνται ἀδικεῖσθαι‧

αλλά αγανακτούν όταν νομίζουν πως αδικούνται.

καὶ
 φιλότιμοι μέν εἰσιν, μᾶλλον δὲ φιλόνικοι,

Αγαπούν τις τιμές κι ακόμα πιο πολύ τη νίκη,

ὑπεροχῆς γὰρ ἐπιθυμεῖ ἡ νεότης,

επειδή τα νιάτα θέλουν να υπερέχουν

ἡ δὲ νίκη ὑπεροχή τις,

και η νίκη είναι ένα είδος υπεροχής.

καὶ ἄμφω ταῦτα
 μᾶλλον ἢ φιλοχρήματοι,

Αγαπούν αυτά τα δύο πιο πολύ παρά το χρήμα

φιλοχρήματοι δὲ ἥκιστα

ή ―καλύτερα― δεν τους ενδιαφέρει το χρήμα καθόλου,

διὰ τὸ μήπω
 ἐνδείας πεπειρᾶσθαι‧

επειδή ακόμα δεν έχουν δοκιμάσει τι θα πει φτώχεια.

καὶ οὐ κακοήθεις ἀλλ’ εὐήθεις

Οι νέοι δεν έχουν κακές διαθέσεις. Είναι μάλλον καλοί,

διὰ τὸ μήπω
τε θεωρηκέναι πολλὰς πονηρίας,

επειδή δεν είδαν ακόμη πολλά παραδείγματα διεφθαρμένων ανθρώπων.

καὶ εὔπιστοι διὰ τὸ μήπω 
πολλὰ ἐξηπατῆσθαι,

Είναι ευκολόπιστοι, επειδή ακόμα δεν τους έχουν εξαπατήσει συχνά.

καὶ εὐέλπιδες·

Είναι γεμάτοι ελπίδες

ὥσπερ γὰρ οἱ οἰνωμένοι,


όπως αυτοί που έχουνε πιει πολύ κρασί.

οὕτω διάθερμοί εἰσιν οἱ νέοι ὑπὸ τῆς φύσεως,

κι αυτό συμβαίνει επειδή η φύση τούς έχει προικίσει με κάποιο είδος θέρμης

ἅμα δὲ καὶ διὰ τὸ μὴ πολλὰ ἀποτετυχηκέναι‧

Αλλά η ιδιότητά τους αυτή οφείλεται και στο ότι δεν έχουν ακόμα δοκιμάσει πολλές αποτυχίες.

καὶ ζῶσι τὰ πλεῖστα ἐλπίδι,

Ζούνε κυρίως με την ελπίδα,

ἡ 
μὲν γὰρ ἐλπὶς τοῦ μέλλοντός ἐστιν

επειδή η ελπίδα αφορά το μέλλον,

ἡ δὲ μνήμη τοῦ παροιχομένου,

ενώ η ανάμνηση το παρελθόν

τοῖς δὲ νέοις τὸ μὲν μέλλον πολὺ

Και για τους νέους το μέλλον είναι μεγάλο,

τὸ δὲ παρεληλυθὸς
 βραχύ·

ενώ το παρελθόν μικρό.

ΑΡΙΣΤ. Ρητ 1388b31–1390b13, Ρητορική, διασκευή